Nieuwsbrief
Jaargang 23 nummer 1, augustus 2024

Beste sponsors en belangstellenden,

We gaan aan het seizoen 2024-2025 beginnen. Dit gaat ons laatste seizoen worden.

Voor de meeste van jullie komt dat waarschijnlijk als een donderklap bij heldere hemel; sommige van jullie hebben ons wel eens vragen gesteld over de noodzaak tot support of hebben opmerkingen gemaakt over “de eindigheid” van onze projecten. In de laatste jaren zijn er wat sponsors “vertrokken”. Sommigen zonder opgave van redenen en anderen meldden ons meer te zien in steun aan andere, in hun ogen meer dringende projecten, elders.

Voor ons is het stoppen met de projecten niet iets wat plotseling op komt zetten.    

Vooruitlopende op een dergelijk besluit, zijn we in overleg met de mensen in Yogyakarta al in 2022 gaan nadenken over een gefaseerd terugtrekken en hebben we daartoe destijds een concept-planning gemaakt om een idee te hebben hoe zo’n geleidelijk proces gestuurd kon worden. Die planning is geëffectueerd. Zo hebben we bijvoorbeeld al twee jaar geen nieuwe leerlingen aangenomen voor ons scholarship-programma zodat, bij een mogelijk definitief besluit om te stoppen, er geen leerlingen halverwege hun schoolopleiding zonder sponsorgeld zouden komen te zitten. En zo is het nu ook in de praktijk: alle kinderen uit het scholarship-programma zullen eind juni 2025 hun diploma hebben behaald. Ook alle studenten zijn dan afgestudeerd.

Er zijn drie dingen die een rol speelden in onze overwegingen die leiden tot ons besluit om per 1 juli 2025 te stoppen met onze Stichting:

-     De economische ontwikkeling in Indonesië (m.n. in stedelijke gebieden op Java en op het eiland Bali) uit zich in het gestaag groeien van een burgerlijke middenlaag met “spending power” en deze ontwikkeling heeft een ondersteunend effect op de sociale laag daaronder (waar zij zelf uit voortkomen). De vraag stellen “zijn wij nog wel de aangewezen partij om met ideeën en projecten een voorbeeld- en een voortrekkersrol te moeten/kunnen/willen spelen” is de vraag beantwoorden.

-    Wij merken sinds een paar jaar dat de financiering van de projecten lastiger is geworden. We ervaren dat we meer moeite moeten doen om geld binnen te halen. Daarbij komt dat Indonesië uit het nieuws is geraakt (op het positieve Jokowi-effect na wellicht). We zien dat ook de relatie Indonesië-Nederland v.v. is veranderd. De “tempo dulu”-generatie is er niet meer, hun kinderen hebben allemaal hun “a la recherche du temps perdu”-reizen reeds één of meerdere keren gemaakt en jongere generaties zijn met het land verbonden door Bali.

De bronnen drogen wat op; vele trouwe sponsors zijn overleden (we hebben altijd een relatief grote groep oudere sponsors gehad) en onze oude netwerken uit het bedrijfsleven waar we zelf werkten, functioneren niet meer. Het blijkt lastig te zijn om jongere generaties te boeien voor en te binden aan onze activiteiten. Bij hen is -crowdfunding- populair maar daarmee creëren we geen stevig financiële basis waarop we beleid kunnen maken.

We constateren dat we meer en meer afhankelijk zijn geworden van grote(re) sponsors en dat geeft te denken. Ons plezier zit juist in de verbinding met jullie: al die kleine particuliere sponsors, die we voor een groot gedeelte persoonlijk kennen: jullie waren “vlees en ziel” voor wie wij al die tijd de intermediairs waren.

-    Opvolgingsproblematiek bij de lokale stichting in Yogyakarta: nadat we het opvolgingsthema een jaar of vier geleden op de agenda hebben gezet, is Ibu Murdijati er niet in geslaagd om een nieuwe chairperson te vinden met voldoende impact en met eenzelfde maatschappelijke positie als zijzelf. Iets wat een voorwaarde is in Indonesië om effectief een vrijwilligersorganisatie te kunnen leiden. Het liefst hadden wij natuurlijk iemand uit “de eigen groep” voorgedragen gezien maar dat zat er helaas, om moverende redenen, niet in.

Op Bali werd bijna twee jaar geleden gemeld dat het huidige Hoofd van het kindertehuis (Franky) eind ’24 met pensioen zal gaan en dat hij niet zal worden opgevolgd door zijn assistent-manager (Nyanyi) die al jaren de succesvolle motor van het tehuis is: helaas is zij geen Christen maar een Bali-Hindu en komt daardoor niet in aanmerking voor de functie. Een externe manager zal worden aangesteld. De afgelopen 22 jaar hebben we altijd te maken gehad met managers die voortkwamen uit de eigen groep en die we dus al jaren kenden in andere posities of als “kind van het huis”. Voor ons was dat een waarborg die straks dus komt te vervallen en dat is voor ons zwaarwegend voor de samenwerking. Het feit dat Nyanyi niet de opvolger is van Franky zal leiden tot het stoppen met support aan het kinderhuis.  

Het is dus een melange van (oor)zaken dat heeft gemaakt dat we tot de conclusie zijn gekomen dat de tijd is gekomen om per juli 2025 te stoppen met onze activiteiten.
Het is aan jullie om ons tot dat moment te blijven steunen met jullie bijdrage. Natuurlijk hopen we dat dat gebeurt. Als we geld tekort gaan komen aan het einde van de rit dan is er een sponsor die heeft toegezegd ons te helpen bij een goede afronding en mochten we geld overhouden dan zal het seniorenproject wat langer uitlopen tot de bodem van de schatkist is bereikt.  

Het is nog te vroeg voor afscheid en dankzegging, dat gebeurt later wel een keer; we hebben nog een jaar voor de boeg. Maar we wilden jullie dit graag ruim van te voren laten weten. Bij dezen.

Met hartelijke groet, ook namens René en Merel, bestuursleden van Gotong Royong Utrecht,

Cees Blok

Voorzitter Stichting Gotong Royong Utrecht